- israfçı
- is.1. İsraf edən, israfa yol verən; bədxərc.2. Özünə inanılıb tapşırılmış pulu, malı və s. -ni israf edən adam.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
israfçı
Look at other dictionaries:
horanda — (Salyan) israfçı. – Horanda adam öy qurammaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ho:rubəri — (Ağdaş) israfçı. – Fatmanisə yaman ho:rubəri arvaddı, iki kilo əti bir dəfədə pişirir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
korçu — (Cəbrayıl, Salyan) ziyankar; israfçı. – Çox korçu adamdı Əli (Cəbrayıl); – Elə mən özüm də korçuyam (Salyan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kokçı — (Salyan) israfçı. – Elə mən özüm də korçuyam … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şulum — I (Ağdam, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Laçın, Şahbuz, Şuşa, Zəngilan) bax şuldum II. – Qulu şulum şeydi, onnan heş şey umma (Çənbərək); – Yekə oğlansaη, niyə belə şulum uşax olmusaη? (Laçın); – Şulum adam yeyib içməsini düzgün bilməz, başmağın… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yığınçı — I (Çənbərək) israfçı, tələfxərc. – İrvaham əlinə keçəni xarşdıyır, yaman yığınçı adamdı II (Çənbərək) oğru. – Yığınçı qapı bajada şey qoymaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bədxərc — f. və ə. pulunu səmərəsiz xərcləyən, israfçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müsrif — ə. israf edən; israfçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütlif — ə. F)3 israf edən; israfçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bədxərc — sif. <fars. bəd və ər. xərc> Pulunu səmərəsiz, mənasız yerə sərf edən, xərcini bilməyən; israfçı. Bədxərc adam. – <Cəmil> arvadının niyə bu qədər tələbkar, bədxərc olduğuna dair suallar(a) . . cavab tapa bilmirdi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
